'S thuirt an cù agam...

Uill, mar as àbhaist, chaidh mi air cuairt as deidh suipear. Bha an cù agam comhla rium, mar as àbhaist 's mo piuthar-cheile. Dh'iarr mi oirre nan robh i ag iarraidh madadh-allaidh fhaicinn ged nach robh mi cinnteach nan robh an aimsir freagarrach, oir bha e gu math fliuch.

Thuirt i gu robh.

Bha an t-uisge a' frasadh oirnn 's cha robh mi cho dòchasach. Threòrich mi i dhan àite àbhaisteach far a bu bhuailtiche a fhaicinn 's chunnaic sinn e na laighe. As deidh greis a' coimhead air, dh' eigh e 's thàinig e thugainn. Chuir sin iongnadh orm oir mar as àbhaist 's ann a-mhàin do choin as aithne dha mar tha a thigeas e. Chunnaic an cù agam e. Choimhead am madadh-allaidh i ('s cù-boireann i). Choimhead an cù agam airsan.

Gu h-obann, theann Nellie (an cù agam) a' leum 's ag eigheachd 's thuirt i: o mhadadh-allaidh tha mi airson do cuileanan a bhreith!!!

Uill, ma dh'fhaoide gu bheil mi a' deanamh cus dheth ach gu dearbh choimhead iad air a chèile.